سلام! خیلی خوشحالم که باهاتون آشنا میشم. درک میکنم که به عنوان یه دانشجوی پرستاری جوان، ورود به بخش روان و مواجهه با بیماران و مشکلاتشون می‌تونه خیلی سنگین و چالش‌برانگیز باشه، به خصوص با تجربه‌ی قبلی وسواس فکری. اینکه احساس همزادپنداری می‌کنید و نگران می‌شید که اتفاقات مشابه برای شما یا عزیزانتون بیفته، کاملاً طبیعیه.
احساساتی که دارید، خیلی رایج هستن، به خصوص در بین کسانی که با مسائل مربوط به سلامت روان سر و کار دارند. درک میکنم که این افکار چقدر آزاردهنده و مضطرب‌کننده می‌تونن باشن.
می‌شه لطفا یکم بیشتر درباره اینکه این افکار چقدر در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد میکنه توضیح بدید؟ و اینکه تا حالا به این فکر کردید که از یه متخصص کمک بگیرید؟
از مشاوره تلفنی هم میتونی استفاده کنی.
موفق باشی - تیم روان نت