نمیتونم‌اون‌چیزی که تو درونم‌هست رو به کسی بگم دلم‌میخواد بگم ولی هیچی رو نمیتونم بگم

سلام پسر هستم ۱۷ سالمه از ۴ سالگی که یادم میاد از دست بابام کتک خوردم و با کتک بزرگ شدم مادرم هم همیشه از لحاض روانی و ذهنی منو اذیت میکرده طوری که احساس میکنم از اذیت کردن من لذت میبرده من اصلا نمیتونم اون‌چیزی که در درونم هست رو به کسی بگم یا با کسی درد و دل کنم با تمام وجود دلم‌میخواد خودمو خالی کنم ولی اصلا نمیتونم انگاری هرچیزی که میاد درونم دیگه بیرون‌نمیره و همونجا میمونه وقتی که بچه بودم تو دعوا هایی که تو خونمون بوجود میومد خودمو مقصر میدونستم ولی الان‌دیگه اینطوری نیستم و خودمو مقصر نمیدونم من حتی اگر جلوی بهترین مشاور هم بشینم بازم نمیتونم اون‌چیزی که منو آزار میده و ذهنمو مختل کرده رو بگم خودم دلم‌میخواد بگم ولی نمیتونم‌انگاری ذهنم الکی پر شده ولی اینطوری نیست
یک داداش ۸ ساله هم دارم که از کوچیکترین کاری که میکنه عصبانی میشمو و پرخاش میکنم ولی ۱۰ ثانیه بعدش عضاب وجدان میگیرم و میگم این بچست چه میفهمه اخه یجورایی داره داداشم عین من بزرگ میشه و این خیلی منو اذیت میکنه دوبار هم اقدام به خودکشی کردم ولی اتفاقی برام‌نیفتاد یک بار توی ۱۰ سالگی بود که کل قرصای یخچالو خالی کردم و همرو خوردم تا خودمو بکشم ولی اتفاقی نیفتاد یک بار هم توی ۱۲ سالگی این کارو کردم من با این سن هنوز که هنوزه گاهی اوغات باز از بابام کتک میخورم و خیلی سریع و زود گریم میگیره و اصلا اصلا رابطه خوبی با بابام‌ندارم حتی نمیتونم دو کلام باهاش صحبت کنم حتی چند بار تو ذهنم‌اومده که موقع دعوا هامون یک‌چیز تیز تو بدنش فرو کنم‌و کارشو تموم‌کنم یا حتی زخمی کنم و بهش آسیب بزنم حتی فکر کردن به این موضوع هم‌هیچ عضاب وجدانی برام‌نداره امید وارم بتونید حد اقل کمک رو بهم بکنید ممنونم